Dnia 21 listopada 2002 r. po ciężkiej chorobie, zaledwie po kilku miesiącach od przejścia na emeryturę, na zawsze opuścił naszą społeczność akademicką prof. dr hab. Mieczysław Chybicki - jeden z współtwórców Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Gdańskiej i wieloletni kierownik Katedry Fizyki Ciała Stałego. Profesor urodził się w Zgodzie w Województwie Łódzkim w 1936 roku. Bezpośrednio po ukończeniu studiów w zakresie fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Łódzkim, w roku 1959 rozpoczął pracę naukową w w Szkole Profesora Ignacego Adamczewskiego w Politechnice Gdańskiej. Z wyjątkiem 9-cio miesięcznego stażu naukowego w Uniwersytecie Manchester (UMIST) całą swoją działalność naukową związał Profesor z naszą uczelnią. Tematyka wszystkich prac naukowych należała do zagadnień fizyki fazy skondensowanej. Profesor skupiał swoją działalność naukową na pięciu nurtach: na badaniach indukowanego przewodnictwa elektrycznego cieczy dielektrycznych pod wpływem promieniowania korpuskularnego (tematyka doktoratu z 1966 roku), badaniach procesów elektronowych w cienkowarstwowych strukturach metal-polimer-metal i metal-polimer-półprzewodnik (tematyka habilitacji z 1978 roku), badaniach własności warstw szkieł tlenkowych, rozważaniach mikroskopowej teorii niestacjonarnych zjawisk transportu ładunku w niejednorodnych słaboprzewodzących cienkich warstwach oraz zastosowaniach symulacji komputerowych do badań struktury i własności fazy skondensowanej, począwszy od badań struktury układów nieuporządkowanych do symulacji nanomechanicznych właściwości metali. Problematyka podjęta po habilitacji stanowiła przedmiot zainteresowań Profesora do ostatnich dni Jego życia. Większość badań była ła realizowana zespołowo w ramach licznych centralnych programów węzłowych, podstawowych i grantów KBN. Do najważniejszych osiągnięć Profesora, cytowanych między innymi w specjalistycznych monografiach zagranicznych, należy zaliczyć ustalenie efektywności wzbudzania przewodnictwa elektrycznego w cieczach dielektrycznych przez cząstki alfa i beta oraz opracowanie nowego modelu mechanizmu przewodnictwa elektrycznego cieczy, wzbudzonego przez promieniowania korpuskularne; wykrycie zjawiska elektroluminescencji w tunelowych strukturach z warstwą polimeru na fosforku galu; opracowanie nowej metody wytwarzania w sposób kontrolowany warstwy przewodzącej na szkłach tlenkowych poprzez bombardowanie protonami oraz opracowanie spektroskopii energetyczno-przestrzennego rozkładu pułapek poprzez analizę prądów przejściowych w cienkich warstwach. Będąc nauczycielem akademickim przez ponad czterdzieci lat prowadził Profesor wszystkie rodzaje zajęć dydaktycznych - od prostych ćwiczeń rachunkowych i laboratoryjnych, wykładów popularyzujących fizykę w ramach akcji Polskiego Towarzystwa Fizycznego, wykładów z fizyki w Politechnice Telewizyjnej i kursowych wykładów z fizyki ogólnej na różnych wydziałach PG, po specjalistyczne wykłady i seminaria z fizyki ciała stałego na kierunku Fizyki Technicznej. Te ostatnie słynęły z niezwykle wysokiego poziomu i rozległego zakresu materiału - dla wielu studentów Fizyki Technicznej dwa egzaminy z Fizyki Ciała Stałego na semestrach VII i VIII były najważniejszymi i najtrudniejszymi egzaminami w czasie całych studiów. Do ostatnich lat Profesor ciągle uzupełniał swój wykład o najnowsze osiągnięcia fizyki ciała stałego, nie zapominając o zastosowaniach technicznych tych odkryć. Był opiekunem wielu prac dyplomowych i osób studiujących tokiem indywidualnym, opiekunem Studenckiego Koła Naukowego Fizyków, współautorem programów studiów na Wydziale FT i MS PG, współautorem skryptu do II laboratorium fizycznego, organizatorem specjalistycznego laboratorium z fizyki ciała stałego. Uczestniczył w licznych komisjach wydziałowych do spraw prac dyplomowych i przewodów doktorskich. Był recenzentem kilku prac doktorskich i habilitacyjnych oraz promotorem czterech zakończonych doktoratów. Zakres działalności organizacyjnej określają z jednej strony funkcje pełnione w ramach struktury Wydziału FTiMS PG, z drugiej zaś funkcje związane z działalnością naukową. I tak, Profesor był kolejno kierownikiem Zakładu dla Wydziału Elektrycznego PG (1980 - 84), przedstawicielem Wydziału w Senacie PG (1983 - 86), prodziekanem ds. nauki Wydziału (1984 - 86), dziekanem Wydziału (1989 - 92) i kierownikiem Katedry Fizyki Ciała Stałego (1989 - 99). W kontekście działalności naukowej kierował Profesor licznymi projektami badawczymi, brał udział w organizowaniu wielu konferencji krajowych i międzynarodowych, wielokrotnie opiniował granty KBN, recenzował liczne publikacje do wydawnictw naukowych m. in.: Acta Physica Polonica, Thin Solid Film, Physica Status Solidi, Journal of Physics: Condensed Matter, Journal of Non-Crystalline Solids, Computational Methods in Science and Technology, Computational Material Science. Jednak pamięć współpracowników i uczniów nie ogranicza się do wymienionych w skrócie ważniejszych dokonań Profesora. Profesor zawsze pozostanie w naszej pamięci jako człowiek niezwykłej prawości, uczciwości, sprawiedliwości, skromności, życzliwości i pogody ducha. Jego stosunek do nauki i pracy dydaktycznej czy organizacyjnej zawsze nacechowany był mądrym dystansem i poczuciem przemijalności, co często wyrażał biblijną maksymą "Marność nad marnościami i wszystko marność". Dla Profesora zawsze najważniejszy był człowiek. Swoim uczniom oprócz umiejętności naukowych, rzetelności i wytrwałości w pracy zaszczepił umiłowanie do tego, co nie przemija.


Jarosław Rybicki i Wojciech Sadowski
Gdańsk, Styczeń 2003